به گزارش اقتصادآنلاین، رحمان قهرمانپور پژوهشگر ارشد مسائل بینالملل در دنیای اقتصاد نوشت؛ در طرف مقابل هم ایران به این جمعبندی رسید که ادامه تحریمها و گسترش کمی وکیفی آنها به سود ایران نیست. این دو حرکت و تصمیم بزرگ بسترساز توافق هستهای موسوم به برجام شد. موازنهای بین امتیازات اما آنچه مانع فروپاشی برجام میشد این بود که جایگزین و آلترناتیو بهتری برای آن وجود نداشت. اما ترامپ بهدلیل ویژگیهای شخصیتی که داشت بر این باور بود که شخصا میتواند چنین آلترناتیوی را ایجاد کند و لذا از توافق خارج شد. با این اقدام ترامپ بهتدریج موازنه بهوجودآمده در برجام هم بههم خورد.
یعنی از یکطرف آمریکا امتیازات دادهشده به ایران را یکطرفه لغو کرد و از آن بدتر تحریمهای جدیدی اعمال کرد و از طرف دیگر جمهوری اسلامی ایران هم براساس اصل اقدام متقابل، میزان تعهدات خود ذیل برجام را کاهش داد و برخی فعالیتهای هستهای مثل غنیسازی ۲۰درصدی و ۶۰درصدی و تولید فلز اورانیوم را در دستورکار قرار داد و همزمان تولید سانتریفیوژهای پیشرفته و نصب آنها را ادامه داد.طرف غربی و تعهدات ایران درچارچوب برجام به وجود آمد؛ موازنهای که مطلوب نبود، اما عملیترین و دردسترسترین بود. مخالفان برجام هم بیکار ننشسته بودند و در ایران و آمریکا به تلاش خود برای بیاعتبار کردن برجام ادامه میدادند.
;